Het zomers wedstrijdseizoen loopt op zijn einde.
Eind van deze maand worden de Heelsum Masters gespeeld. Wie mag dit jaar het paarse jasje aantrekken.
Als je jezelf in de masters hebt gespeeld hoef je niet zelf in te schrijven.
Je wordt door de WeCo als deelnemer ingeschreven als je minimaal één wedstrijd hebt gewonnen die daarvoor in aanmerking komt. Op de wedstrijdkalender kun je precies zien welke wedstrijden dat zijn.
Groene Hagedis finale op zaterdag 11 oktober.
Eén finale paar is bekend, het tweede paar dat de finale gaat spelen zal deze week ook bekend worden. Het staat nu al vast dat de finale een spannend strijd gaat worden.
Vooraf wordt er een 18 holes cheers wedstrijd gespeeld met vooral veel deelnemers aan de groen hagedis die de finale niet hebben gehaald.
Zo wordt het een goede en leuke afsluiting van de Groen Hagedis 2025 competitie.
Witte Winter Hagedis
Even daarna start officieel de Witte Winter Hagedis competitie. De datum waarop de verschillende rondes gespeeld moeten zijn staan op de website vermeld.
We gaan ervan uit dat ieder deelnemend paar deze data respecteert en ervoor zorgt dat de afspraken met de tegenstanders op soepele wijze gemaakt worden.
Te vaak wordt ons gemeld dat het plannen van een wedstrijd vrijwel onmogelijk is. Hou dus rekening met deze data als je bijvoorbeeld een verblijf in het buitenland gepland hebt.
We rekenen op ieders medewerking zodat deze competitie plezierig gaat verlopen.
Handicap toepassingen in wedstrijden.
Je hebt ongetwijfeld gemerkt dat in een aantal wedstrijden er een aanpassing van de handicap heeft plaats gevonden. Met name in Stableford wedstrijden met grote aantallen deelnemers. Waarom doen we dit?
Het EGA Handicap Systeem was erop gericht om spelers bij strokeplay- en Stablefordwedstrijden gelijke kansen te geven om te winnen. Het WHS is er meer op gericht om spelers dezelfde kans te geven op een overwinning in één-tegen-één matchplay. Dit zijn twee verschillende uitgangspunten die tot een iets andere handicap leiden, omdat de spreiding in scores bij spelers met een lage handicap behoorlijk verschilt met de spreiding in scores bij spelers met een hoge handicap.
Omdat hier soms wat vragen over komen een korte uitleg hoe dit werkt.
Stableford wedstrijden met een groot aantal deelnemers worden gespeeld met een ‘handicap allowance’ van bijvoorbeeld 95%. Dit houdt in dat je playing handicap (het aantal slagen dat je meekrijgt voor het wedstrijdresultaat) kan afwijken van je baanhandicap/course handicap (het aantal slagen dat je terugvindt in onze baanhandicaptabellen).
Op de wedstrijdsticker op je scorekaart zie je twee cijfers: je WHS-handicap en je playing handicap.
Voor de wedstrijd krijg je het aantal slagen mee dat bij je playing handicap wordt getoond. Je score op basis van je playing handicap bepaalt hoe hoog je eindigt in het wedstrijdklassement.
Je nieuwe handicap wordt echter net als anders berekend op basis van de score die je maakt op basis van je baanhandicap. Bij Stableford moet je de bal daarom pas oppakken als je op een hole op basis van je baanhandicap niet meer lager kunt scoren dan een netto double bogey.
Een voorbeeld. Een speler heeft in een wedstrijd een baanhandicap van 18 slagen maar een playing handicap van 17 slagen. Op de hole met stroke index 18 maakt de speler een double bogey. Voor de wedstrijd levert deze score geen punten op, maar voor de handicapberekening is dit een netto bogey. Op deze hole krijgt de speler op basis van zijn baanhandicap nog wel een slag. Op deze hole moet de speler de bal dus pas oppakken als hij niet meer lager kan scoren dan een triple bogey, want voor deze speler is een double bogey voor handicapdoeleinden een netto bogey.
Hiermee is duidelijk dat wedstrijden die met een aangepaste handicap worden gespeeld, gewoon qualifying zijn.